Lekker polderen in De Nieuwe Polderkeuken in Stolwijk

De Nieuwe Polderkeuken in Stolwijk is anderhalf jaar na de opening uitgegroeid tot een niet te missen adres voor fijnproevers in de regio Schoonhoven – Gouda. Eigenaar en chef Frank Streefland kookte op dit adres al eerder voor de vorige eigenaar en sleepte in 2009 de eerste prijs bij de Gouden Pollepel Groene hart – de restaurantrecensierubriek van het Algemeen Dagblad – binnen. Ook op eigen benen doet deze ambitieuze chef het goed. Het pand waarin De Nieuwe Polderkeuken zich bevindt is onderverdeeld in twee verdiepingen: op de begane grond een recent vernieuwde ruimte voor partijen, banqueting en vergaderen en op de eerste verdieping het restaurant.

Mijn bezoek begon met een huisaperitief van prosecco met Drambuie, een likeur gemaakt op basis van Schotse whisky.
Erbij wat hapjes zoals een buisje met komkommersap en tomaatbolletjes, een koekje van Stolwijkse kaas en krokante stengeltjes met Vadouvanmayonaise. Leuk detail bij het brood is het tubetje met saffraanmayonaise.

Dan volgt een amuse van crème van witte chocolade met bloemkool, met bovenop aceto balsamico en een bolletje van Stolwijkse kaas. Goede smaakcombinatie, lekker zalvig en met een fijn mondgevoel.

Het eerste gerecht van mijn menu brengt een rouleau van eend. Smeuïge confit met eromheen dungesneden eendenborst, erg lekker. Daarbij rode kool en marshmallows van rode kool. De marshmallows een tikje aan de zoete kant, maar verder een fijne start.
Erbij een Italiaanse verdicchio Luzano van Marotti Campi, beetje kruidig, helemaal goed bij de rouleau. Helaas was de temperatuur van de wijn vrij laag – ik schat een graad of 4 – , waardoor de smaak zich jammer genoeg pas tegen het einde van het gerecht ontplooide. Dat bleek later ook het geval bij de dessertwijn. Gelukkig waren de overige witte wijnen uit het arrangement wel op de juiste temperatuur.

In het volgende glas een scheurebe Kalkstein van Manz, een heerlijk aromatische wijn met een klein rinsje. Daarbij komt schol, een kokkeltje, groente, aardappelpuree en een Hollandaisesaus op basis van schaaldieren. Een lekker gerechtje met weinig toeters en bellen en waarin de schol de hoofdrol speelt.

Wat volgt is langoustine, gegrilde coquille op parelgort, een beurre blancsaus met venkel en sinaasappel en een marmelade van ui met sinaasappel. Een zalig gerechtje met fijne smaken en een goede cuisson van de langoustine en de coquille. De beurre blancsaus verdient een pluim door de toets van sinaasappel, erg goed gedaan! De marmelade had van mij iets minder zoet gemogen, maar Frank Streefland legde me uit dat hij geen suiker heeft toegevoegd en dat er alleen natuurlijk zoet in de marmelade voorkomt. En ach, misschien ben ik wel overgevoelig voor zoet, smaak is tenslotte heel persoonlijk en dus subjectief. Ook met dit kritiekpuntje is dit gerecht voor mij het hoogtepunt van de avond.
En wat drinken we daarbij? Een klassieke Vouvray van Domaine Vigneau-Chevreau, waarvan het kenmerkende zoetje prima past bij de zoete tonen in het gerecht.

Het hoofdgerecht is hert. Daarbij pastinaakcrème, gefrituurde pastinaak, romanesco bloemkool, gezoete wortel, eekhoorntjesbrood en saus van hert met chocolade. Erbij een heerlijk koekje van kastanje en pistache. Wat opvalt is de goede cuisson van het hert en de zalige saus. Het garnituur is dik in orde, maar zes stuks garnituur naast het hert en de saus is rijkelijk veel. Ook met vier stuks garnituur is dit een volwaardig hoofdgerecht en is het wat minder kermis op het bord.
Erbij V de Viranel van Château Viranel uit het Franse Saint-Chinian, gemaakt van 80% syrah en 20% carignan. Met was bes en specerijen in de geur en heerlijk zacht en kruidig van smaak is dit een voltreffer bij het gerecht en goed combinerend met de chocolade in de saus.

Richting de finale nog wat kaas. Onder andere Brie, Livarot, Stilton en streekkazen als oude Stolwijker en Petit Doruvael met een streep appelstroop op het bord. Erbij druiven, vijgenbrood en tuttifrutti. De kazen zijn mooi rijp en goed van temperatuur.

Een fijn glas Barsac van Château Simon past mooi bij de meeste kazen die op het bord liggen. Goed dat in De Nieuwe Polderkeuken niet standaard een glas port bij zachte (schimmel)kazen wordt geschonken. Port combineert vaak beter bij harde kazen, zachte (schimmel)kazen zijn naar mijn mening vaak meer gebaat bij wijnen met een zoetje of iets notigs, zoals Madeira, zoetige sherry, dessertwijn of een volle (houtgerijpte) viognier.

In de aanloop naar het dessert komt nog een fraaie en lekkere dessertamuse: canneloni van kers met vanille en gesponnen suiker.

De finale bestaat uit tarte tatin van appel (Boskoopse Schone) en ijs van zoethout. Het taartje heeft knisperend bladerdeeg, het zoethoutijs is verrassend lekker van smaak, echt een goed dessert.
Daarbij een glas Pacherenc du vic-bilh van Château Lafitte-Teston, Reve d’automne. Met een beetje appel in de smaak past de wijn prima bij de tarte tatin.

Na een goed verzorgde avond is de conclusie dat je in De Nieuwe Polderkeuken erg lekker eet in een fijne ambiance. Er is volop aandacht voor de streek, zo wordt gewerkt met zoveel mogelijk producten uit de regio en op tafel vallen de mooie onderborden van Schoonhoven Keramiek op.

De bediening is in professionele handen van maître Danny Koopmans die overgekomen is uit restaurant De Zwethheul. Danny heeft schwung en een prettige gastbenadering. Ook de dames in de bediening werken gastgericht, dus ook aan de voorkant is het hier dik in orde.