Masterclass Trimbach in restaurant Reflet

“Bij Trimbach naar boven”. Zo onthield ik in het navigatiesysteemloze tijdperk de route naar hotel Le Clos Saint Vincent in Ribeauvillé, waar ik heel wat jaren heb overnacht tijdens de vele bezoeken aan de Elzas. Het kenmerkende vakwerkpand van Trimbach met het torentje was (en is) een vast baken in Ribeauvillé. Net als de wijnen van Trimbach. Altijd klassieke kwaliteit, goed in balans en wars van trends.

Jean Trimbach was op uitnodiging van importeur Walraven Sax naar Nederland gekomen voor een masterclass en lunch in restaurant Reflet in Amsterdam. Reflet is onderdeel van NH hotel Krasnapolsky en is ingericht in Belle Époque stijl met ornamenten, kroonluchters, spiegels en schilderingen. Een mooiere locatie voor een presentatie van dit klassieke wijnhuis is bijna niet denkbaar.

De band tussen Trimbach en Walraven Sax is al 165 jaar oud: sinds 1848 levert Trimbach wijnen aan Walraven Sax. De familie Trimbach startte in 1626 met wijnmaken. Anno 2013 reist Jean Trimbach de wereld over om het huis op te kaart te zetten, zijn broer Pierre is de wijnmaker en Anne, de dochter van Pierre en neef Hubert zijn ook bij het bedrijf betrokken. Volgens Jean zijn familiebanden essentieel voor de consistentie van het bedrijf. Hij vatte deze stelling kort samen met: “Mijn broer Pierre zal nooit weggaan”.

Tijdens de lunch bespraken we de huidige stand van zaken in de Elzas. Volgens Jean worden de Elzaswijnen de laatste jaren bewust droger gevinifieerd. Over de Nederlandse wijnen is hij nog niet enthousiast, hij stelt dat het zeker veertig jaar duurt om een goede wijn te maken. Ik snap wel wat hij bedoelt, maar ik vind toch dat we in Nederland al heel behoorlijke wijnen maken en dat we daar de laatste tien jaar enorme stappen in hebben gezet. Verder vertelde Jean dat hij er trots op is het enige Elzasser wijnhuis te zijn dat in alle driesterrenrestaurants in Frankrijk op de wijnkaart staat.

Goed, we gaan naar de lunch die door chef Willem Jan Siebring en maître-sommelier Patrick van Vliet is samengesteld, in samenwerking met Jean Trimbach en Walraven Sax.
Na het indrinkglas glas pinot blanc 2010 starten we met King crab, avocado en een crouton. Daarbij twee rieslings 2010, de gewone en de réserve. De réserve iets donkerder van kleur, (na een tijdje) aromatischer en droger dan de gewone, waarin iets meer restsuiker zit.

We gaan door met tarbot waarbij een beurre blancsaus met riesling en voorjaarsgroente.

Er wordt twee maal 2007 ingeschonken en niet de minste wijnen: Cuvée Frédéric Emile en de Clos Sainte Hune. Beide organic en bio en zonder houtlagering. De Frédéric Emile is nu nog relatief hoog in de zuren en wat strak. Jean Trimbach stelt dat je deze wijn moet decanteren en daarin heeft hij gelijk. De Sainte Hune heeft een zweempje petrol, is wat donkerder en iets zoeter. Nu al een heel mooie wijn!

Dan volgt Barbarie eend met linzen, witlof en verse truffel.

De truffel aan tafel over het gerecht geschaafd door maître-sommelier Patrick van Vliet, de eend goed gegaard, het gerecht op zich is al een feestje. Erbij tweemaal pinot gris. De 2007 Réserve Personelle en de 2010 Réserve. De laatste al mooi en aromatisch, de 2007 zeer mooi met een heel klein zoetje. Beide wijnen doen het overigens zeer goed bij de eend. Hieruit blijkt dat het niet altijd noodzakelijk is om een rode wijn te schenken bij eend, ookal wordt hierbij een relatief winters garnituur geserveerd.

Het feest gaat door met wat kazen: een Comté 2010, een Regalis en wat Robiola de San Lorenzo. Hierbij proeven we de riesling Cuvée Frédéric Emile 1989 en een pinot gris 1971 Réserve Personelle. Geweldig om zulke mooi geouderde wijnen te proeven! De riesling heeft een fraaie niet te nadrukkelijke petrolneus en een mooi diepe smaak. En wat moet je zeggen over de 1971? Zó oud en nog zó mooi. Opvallend waren de nog fraaie aanwezige zuren in de wijn. Iemand aan tafel zei “grown old gracefully” en daaraan heb ik niets meer toe te voegen.

De finale bestaat uit een crème brûlée van kardemom en roomijs van karamel, waarbij twee Gewürztraminers 2007 geschonken worden. Een Vendange Tardives en de Sélection de Grains Nobles Hors Choix. Beide mooi donkergeel met een mooie zoetbalans. De VT heeft nog heel frisse zuren en de SGN is (vanzelfsprekend) voller en zoeter. De laatste scoort hoge punten bij internationale wijnschrijvers als Jancis Robinson en Robert Parker.

Hoewel de wijn-spijscombinaties niet altijd even optimaal waren – ik begreep dat Jean zelf hier en daar wat specifieke wensen had – , waren de gerechten goed uitgevoerd en lekker op smaak, met als hoogtepunt de eend.
Het was een plezier om een deel van het gamma van Trimbach op deze manier door te proeven. Trimbach vaart al bijna vierhonderd jaar zijn eigen koers en laat zich niet (af)leiden door trends. Op de vraag van een van de aanwezigen of Trimbach meedoet aan trends antwoordde Jean Trimbach kort en krachtig: “nee, we veranderen nooit!” Ach, als iemand zich dat kan permitteren is het Trimbach wel!

Tot 13 juli 2013 serveert restaurant Reflet een speciaal 5-gangen Trimbachmenu voor 53 euro. Het mooie Trimbachwijnarrangement kost 40 euro en bevat naast vier Trimbachwijnen één Italiaanse wijn.