Proeverij van Weizenbier, witbier en witte worst
Of ik in een proefpanel wilde zitten om witbieren te proeven, vroeg bierman Rick Kempen me. Ehhh ja waarom niet? Graag zelfs! Beroepsmatig, maar ook privé drink ik altijd wijn en vrijwel nooit bier. Tijd dus om me in de wereld van witbieren te verdiepen!
De proeverij werd georganiseerd door Felix Wilbrink, culinair journalist bij De Telegraaf die wel eens wilde weten of witbier alleen maar voor vrouwen wordt gebrouwen, zoals een bierbrouwer ooit stelde.
Rick Kempen, Brandmanager bij drankengroothandel Bier & Co , zorgde voor de expertise en het samenstellen van de line-up van bieren die we uiteraard blind proefden.
Felix Wilbrink en Rick Kempen (rechts)
Plaats van proeven was Brouwerij De Prael in Amsterdam. Een brouwerij op de Wallen met een leuk proeflokaal.
De bieren van De Prael zijn vernoemd naar Nederlandse zangers en zangeressen en hebben namen als Willeke, Mary, Heintje, Johnny, André en Nelis. Het proeflokaal is een mix tussen retro en modern en ziet er erg leuk uit. Je kunt hier prima terecht voor een lekker bier met een borrelhapje of een maaltijd.
We proefden twee soorten witbier: zes Weizenbieren (tarwebier met minimaal 50% gemoute tarwe, hoge gisting, geen toegevoegde kruiden, meest uit Duitsland) en zes witbieren (ongemoute tarwe, meest met kruidentoevoegingen, in dit geval uit België en Nederland).
De eerste slok Weizenbier vond ik erg lekker en dat had ik niet verwacht. Na het proeven van de zes Weizenbieren kreeg ik de smaak al aardig te pakken en er was geen enkel bier bij dat ik vies vond. De Weizenbieren hebben als overeenkomst dat ze een lekker frisse, wat zurige, maar wel aangename smaak hebben. Overigens zijn deze bieren altijd troebel door het gist.
De twee lekkerste bieren vond ik de Duitse Weihenstephaner Hefeweissbier en de Heintje hefe weisse van brouwerij De Prael, die respectievelijk als nummer 1 en 2 uit de test kwamen.
De witbieren uit Nederland en België konden het proefpanel en mijzelf veel minder bekoren. Kreten als: getsie, citroenig, vies, vaatwasgeur, ouwelappensmaak en nog erger waren niet van de lucht.
Het minst lekker vonden we de Hoegaarden (“vaatwasgeur”, “bah wat vies”), gevolgd door de Wieckse Witte (“citroenig”,”getsie”). Het panel (en ook ik) koos als beste witbier de Adriaan van de Haarlemse brouwerij Jopen. Als tweede kwam de Korenwolf van Gulpener uit de bus.
Gemene deler bij de witbieren is dat er minder tarwe inzit en dat het vaak iets zoeter en kruidiger smaakt omdat er kruiden toegevoegd worden.
Door deze toevoegingen worden de witbieren vaak als vrouwenbieren in de markt gezet, omdat de brouwers ervan uitgaan dat vrouwen deze bieren toegankelijker vinden.
In ons proefpanel was er geen enkele vrouw die die toevoegingen nou geweldig lekker vond, so far dus voor de biermarketingpraatjes.
Het was overigens goed om te constateren dat ons proefpanel een voorkeur had voor de meer ambachtelijk gemaakte bieren van kleinere brouwerijen. Het is jammer dat je die bieren zo weinig in de horeca ziet. Veel cafés worden gedomineerd door de grote brouwerijen en worden verplicht bepaalde bieren af te nemen – sterker nog, ze krijgen een verbod om iets anders te schenken dan de massabieren van de brouwerijen – waardoor de gemiddelde gast niet veel anders wordt voorgeschoteld dan die massabieren. Ik heb bij deze blindproeverij ervaren dat als het gaat om de smaak, juist de bieren van de kleinere (ambachtelijke) brouwerijen het winnen van de massabieren.
Een deel van de line-up in niet-willekeurige volgorde
Een deel van de line-up in niet-willekeurige volgorde
En bij witbier hoort natuurlijk witte worst! Die had medeproever Erik Waagmeester, eigenaar van ambachtelijke slagerij De Wit in Amsterdam meegenomen. De witte worst is afgeleid van de Duitse Weißwurst, ook wel Münchner Weißwurst genoemd. De kalfsworst wordt geblancheerd en niet gepekeld en heeft daardoor een wit uiterlijk.
De naam en de receptuur is beschermd en Erik heeft dan ook zijn eigen receptuur ontwikkeld. Daarin zit onder meer kalfsvlees, room, ui, peterselie, allerlei kruiden en niet teveel varkensvlees, zodat ie niet te vet wordt.
Deze witte worst van slagerij De Wit is echt super lekker! Je ziet en proeft het kwaliteitskalfsvlees er vanaf en kijk eens naar de peterselie. Niks geen gedroogd spul erin, gewoon verse peterselie. Platte, zo overklapte Erik me.
En zo is het artikel in De Telegraaf geworden
Twitter:
@FelixWilbrink
@RickKempen (voor leuke en leerzame biertweets)
@Worstmaker (Erik Waagmeester, slagerij De Wit)
Dit bericht heeft 2 reacties
Het is niet mogelijk een reactie te plaatsen.
T was een smaakvolle en leuke proeverij , heb genoten van vooral de Duitse bieren en vooral niet van die zogenaamde wit bieren , als ik er aan terugdenk krijg ik weer kippenvel van die laatste , mooi beschreven stukje , top. Met vriendelijke groeten Erik Waagmeester van Slagerij de wit
Dankjewel voor je leuke reactie Erik, het was voor mij als wijndrinker een leerzame ervaring! En die heerlijke witte worst van jou maakte de proeverij helemaal compleet, jammer dat je niet genoemd werd in het Telegraafartikel.