Restaurant Villa La Ruche, Voorburg

In een mooie witgepleisterde villa aan de prinses Mariannelaan in Voorburg zetelt restaurant Villa la Ruche. Patron-cuisinier Marko Karelse zwaait er de scepter. Ik kom Marko regelmatig tegen bij evenementen waarover ik verslag doe en ik heb vaker gerechtjes van zijn hand gegeten, maar ik was nog nooit in zijn restaurant geweest. Daar moest maar eens verandering in komen en op een avond in januari ging het dus richting Voorburg.

Parkeren is relatief makkelijk in de omliggende straten en na een hartelijk welkom zit ik even later aan een heerlijk glas Pommery champagne. Tafelgenoot houdt het bij een glas witte huiswijn – een Vermentino van Les Yeuses uit de Pays d’Oc, waar hij erg enthousiast over is.
Villa la Ruche (de bijenkorf) is ingedeeld in een aantal ruimten, waarvan er twee als restaurantzaal zijn ingericht, de sfeervolle bibliotheek en de lichte tuinkamer.
Aan de buitenzijde van de villa is een terras, waardoor buiten eten ook mogelijk is.

We laten ons die avond verrassen, maar hebben – na het bekijken van de kaart – een voorkeur uitgesproken voor ganzenlever als afsluiting van de maaltijd in plaats van een zoet dessert.
Na de amuses, waaronder een lekker eitje met paling, aardappelcroutons en dragonmousse, starten we met een heerlijk luchtige mousse van ganzenlever met pompoen, biet, gepocheerde vijgen en pistachecrème. Daarbij drinken we een riesling 2011 uit de Moezel van Heymann-Löwenstein. Een lekker gerechtje met een goed evenwicht tussen het vettige van de lever en de wat gezuurde groenten. Hoewel hiermee twee keer lever in het menu opgenomen is,  is dit voor een leverliefhebber als ik zeker geen straf!

Het volgende gerecht is coquille Saint Jacques en croûte. Coquille in de schelp, waarin een saus van morilles, bleekselderij en morilles. De schelp gepresenteerd in een jasje van bladerdeeg en aan tafel opengesneden.

Erg lekker en een leuke variant op het signatuurgerecht van Jannis Brevet van tweesterrenrestaurant Inter Scaldes in Kruiningen, die – naast coquille – truffel en bloemkool in de schelp doet.
Erbij een wijn uit de Franse Gard: Terre d’Argence, Domaine Mourgues du Gres 2010. Een blend van viognier en marsanne die het heel goed doet bij de aardse smaken van het gerecht.

We vervolgen met een op de huid gebakken stukje zeebaars met Hollandse garnalen, aardappel, groene asperge en schuim van Hollandse garnalen. De cuisson van de vis is goed en het garnalenschuim een echte smaakmaker. De Australische Tumbarumba chardonnay 2007 van Hungerford Hill is er heerlijk bij met zijn houtgerijpte en wat rokerige tonen die niet overdreven aanwezig zijn.

Dan een lekker krokant gebakken stukje kalfszwezerik met gerookte eidooier, knolselderij en hazelnoot. Ook weer zo’n heerlijk winters gerechtje! Daarbij wordt een wijn uit de Côtes du Rhône van Domaine Brusset geschonken, de Laurent B. 2011, een blend waarbij grenache en syrah de boventoon voeren. Nog relatief jong, maar aromatisch en vol en goed passend bij de zwezerik.

Het hoofdgerecht van dit heerlijke winterse menu van Marko Karelse is hazenrug met bloedworst, zuurkool, appel, zwammetjes en jus van kaneel. De haas is erg goed gebakken en lekker van smaak. En dan die bloedworst erbij, ik ben er gek op. Ik ben er mee opgegroeid, gebakken met een appeltje erbij, zalig! Fijn dat veel chefs de laatste jaren meer werk maken van oudhollandse gerechten zoals bloedworst en balkenbrij.
De Pittacum mencia 2007 uit Bierzo, Spanje is een schot in de roos. De volle en pittige wijn gaat heel goed bij het gerecht dat uit veel verschillende ingrediënten en smaken bestaat en lekker hoog op smaak is.

We sluiten af met het gerecht dat we vooraf op het wensenlijstje hebben gezet: gebakken ganzenlever, waarbij een compote van kweepeer en jus van calvados. De lever is van goede kwaliteit en goed gebakken. Van buiten lekker krokant en van binnen heerlijk smeuïg, goed gedaan! Erbij komt een Pedro Ximénes sherry van Toro Albalá. Zoals het een PX sherry betaamt zeer zoet, een glas vloeibare krentjes. Ik vind PX té zoet en drink bij gebakken lever liever een zoete wijn met wat meer zuren als een Franse Monbazillac of een Duitse (Beeren)Auslese, maar ik begrijp de keuze.

Samenvattend eet je in deze bijenkorf erg lekker, Marko Karelse kookt met veel smaak. Maître Jochem Beijer was die avond niet aanwezig, maar zijn collega’s namen de honneurs goed waar. Een compliment voor de arrangementwijnen bij het menu, want hier worden goede wijn-spijscombinaties gemaakt.
Villa la Ruche is aangesloten bij de Jeunes Restaurateurs, een club met jongere restaurateurs die goed past bij de 32-jarige Marko.

Tot slot: de foto’s zijn minder goed gelukt en hadden meer recht kunnen doen aan de lekkere gerechten van Marko 🙂